Caput 37

1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato.

2 Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.

3 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.

4 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.

6 Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.

7 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.

8 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

9 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.

10 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.

11 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

12 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.

13 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.

14 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.

15 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.

16 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.

17 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

18 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.

19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo: et cogitabo pro peccato meo.

20 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

21 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.

22 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.

23 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.